بازیگر نقش"ف ف" در قالب ارزیابی شرایط فعلی حاکم بر زندگی بچه ها،تعریفی متفاوت از کودکان کار ارائه داد.

« حسین رفیعی »  بازیگر و مجری درگفت وگو با خبرنگار پایگاه خبری ديباچه برنامه های کودک ونوجوان رسانه ملی را چنین  ارزیابی کرد:  ما الآن با نسلی مواجه هستیم که با تماشای برنامه های تلویزیونی، فیلم های ویدیویی وپلتفرم ها اشباع شده است.

او افزود: هم اکنون رویکرد برنامه های تلویزیونی ویژه کودکان ونوجوانان تغییر کرده است.شاید اگر در دهه های گذشته برنامه ای برای کودکان ونوجوانان تولید میکردیم که در آن اتفاق عجیب و غریبی می افتاد،برای بچه ها باور پذیر بود. در سال های اخیر تکنولوژی وسینما پیشرفت زیادی  کرده است وبچه ها به فضای مجازی مسلط شده اند.در این زمان نمیتوان برنامه های جذابی را براي کودک ونوجوانان تولید کرد زیرا کودکی که با بازی های کامپیوتری عجین  شده است، برنامه ای چون خانه مادر بزرگ را جذاب نمی داند.

این بازیگر بیان کرد: کشورهايي که دغدغه  فرهنگ وآینده مملکتشان  را دارند بخش کودک ونوجوان را در رسانه های مختلف هرگز از دست نمی دهند.

رفیعی خاطرنشان کرد:نسل من مجله، رادیو و سینمای مخصوص کودکان ونوجوانان را داشت. در دهه های گذشته بچه ها می دانستند که باید چه برنامه های تلویزیونی را تماشا کنند و تمایلی به تماشای برنامه های ویژه بزرگسالان نداشتند ولی الآن بزرگترها بیشتر به تماشای برنامه های کودک تمایل دارند و برنامه های بزرگسال برای کودکان جذاب شده است.

او افزود:هم اکنون اگر با صداقت و به سادگی با بچه ها صحبت کنیم و یک سوم بودجه صدا و سیما را به تولید برنامه های ویژه کودکان و نوجوانان اختصاص بدهیم،من مطمئنم که بچه ها به سر برنامه های خودشان برمي گردند و جذابیت برنامه های بزرگسال برای آنها کم رنگ می شود.برخی از برنامه های ویژه بزرگسالان برای بچه ها بلوغ زودرس،اضطراب و افسردگی می آورند.

این بازیگر بیان کرد:هم اکنون ساعت پخش برنامه های ویژه کودکان و نوجوانان تغییر کرده است البته در 2سال اخیر کل سیستم آموزشی بچه ها در همه نقاط جهان تحت تأثیر همه گیری ویروس کرونا قرار گرفته است.ما در این شرایط هم می توانیم با برنامه ریزی درست،اتاق فکر مناسب و بهره گیری از نظرات کارشناسان و روانشناسانی که برای کودکان و نوجوانان کار می کنند،به روزهای خوب گذشته و شرایط مطلوب برگردیم.در صورت تحقق این هدف بچه ها می توانند بچگی کنند و خیلی زود وارد دنیای بزرگترها نشوند.

رفیعی ادامه داد:به نظر من رواج فرهنگ تک فرزندی در میان خانواده های ایرانی باعث می شود که بچه ها زمان زیادی را در مهدهاي کودک و کلاس های پر فشار و پرتعداد بگذرانند.من می توانم به بچه هايي که از سن 6یا7سالگی زمان زیادی را به حضور در کلاس های فرهنگی و هنری متعدد اختصاص می دهند،بچه کار بگویم.آنها هیچ وقت بچگی نکرده اند و وقتی به سنی می رسند که استقلال نسبی به دست می آورند از خودشان میپرسند کودکی من کجاست؟

او گفت:من فکر میکنم شاید نسلی که سال های جنگ و اوایل انقلاب را پشت سر گذاشته و سختی های آن دوران را درک کرده است،می خواهد بچه هايش تجربه های او را تکرار نکند بنابراین ترجیح می دهد یک بچه داشته باشد و همه امکانات را برای او فراهم کند.این در صورتی است که بچه ها نیاز به دریافت حجم زیادی از سرویس های رفاهی مختلف ندارند.آنها نیاز به خانواده ای شامل پدر،مادر و سایر اعضا دارند.

این بازیگر تاکید کرد:بچه ها به هم بازی و هم سن نیاز دارند و کمتر باید به مهمانی بزرگسالان بروند.

رفیعی بیان کرد:هم  اکنون زنگ ورزش در مدارس از بین رفته  و زنگ های تفریح به زمانی برای خوردن منوی عجیب و غریبی که والدین در کیفشان گذاشته اند،تبدیل شده است.برخی مدارس زنگ های تفریح را هم به برگزاری کلاس های ویژه برنامه اختصاص داده اند.

_فکر می کنید چگونه می توان به روزهای خوب و مطلوب گذشته برگشت؟آیا این کار شدنی است؟

ما می توانیم به دوران مطلوب برای کودکان و نوجوانان کشورمان  برگردیم اما تحقق این امر مشروط به آن است که پدرها و مادرها همه بار مسئولیت را به گردن صدا و سیما و آموزش و پرورش نیندازند.

از طرف دیگر باید به یاد داشته باشیم که ایران فقط تهران نیست و هنوز در خیلی از روستاها و شهرستانها،بچه ها درست بار می آیند و به همین خاطر است که نفرات برتر کنکورها از شهرستانهاي محروم از حجم تکنولوژی و امکانات بیش از حدی که به تخریب روحیه و خلاقیت بچه ها منجر می شوند،می آیند.این بچه ها در زمان کودکیشان بچه های کار به حساب می آمدند زیرا در کشاورزی و دامپروری به والدین خود کمک می کردند و به ندرت زمانی برای تماشای برنامه های کودک داشتند.

ما امروزه خلاقیتی برای بچه ها نگذاشتيم.من فکر میکنم هر زمانی که به سنت های ایرانی_اسلامی خودمان برگردیم و داشته هايمان را از بیگانه تمنا نکنیم،زمینه رشد مناسب و مطلوب کودکانه را فراهم میکنیم.

من بچه هايي را که در خیابانها تکدی گری می کنند،بچه کار نمی دانم.به نظر من بچه هايي که بدون یادگیری حرفه ای پشت چراغ قرمز می ایستند، درآمد کسب می کنند و متاسفانه در بعضی مواقع به بزه کشیده می شوند،بچه های بیکار هستند. آموزش پرورش و بهزیستی باید فکری برای این بچه ها بکنند زیرا بچه های مذکور،کودکان سرزمین ما هستند.

_چه خاطراتی از سالهای تولید برنامه برای کودکان دارید؟

یکی از بدی های بالا رفتن سن این است که افراد دور و برمان کم می شوند و ما با همه آنها خاطره داریم.به یاد آوردن خاطرات آدم ها را بیمار می کند با این حال همواره و همیشه دل من برای قرن 1300 تنگ می شود و قرن 1400خیلی به دلم نمی نشیند زیرا من به عنوان فردی که در دهه 40متولد شده است،چیزهایی را تجربه کرده ام که متولدين سال های اخیر نمی توانند آنها را تجربه کنند.ما بازی های کوچه ای و  پیاده رفتن به مدرسه را تجربه کرده ایم و در فصل های تابستان در قالب طرح کاد،حرفه ای می آموختیم.

من فکر می کنم نسل ما نسلی موفق و خوشبخت بود.

_الآن مشغول تولید چه برنامه هايي هستید؟

من الآن سریالی مخصوص کودکان و نوجوانان به نام "نارگیل"دارم.این سریال در پلتفرم فیلیمو پخش می شود.سریال"آپارتمان شماره 13"نیز برای شبکه 3تولید می شود.

گفت و گو از : نسرین خدایاری